πρωτελάτης

ο, ΝΜ

(στο Βυζάντιο) αξιωματικός τού ναυτικού, επικεφαλής τών κωπηλατών τού αυτοκρατορικού δρόμωνα, αξίωμα κατώτερο τού πρωτοκάραβου.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πρωτ(ο)-* + ἐλάτης «αρματηλάτης, κωπηλάτης»].